Ank Doorn, theeserviesjes

De hobby van Ank Doorn
November 2007
Ank moest meteen al wat recht zetten na de eerste de beste vraag die ik haar stelde. Nee, ze spaarde geen mini serviesjes, máár mini kopjes en schoteltjes. En daarvan staan er maar liefst 77 in de vitrinekast te pronken in het huis van Ank en Ferd. Ja, er staan wel een paar serviesjes bij Ank ,zoals een groen, compleet en gaaf stelletje van de grootmoeder van Ank. Maar omdat ook de in Drachten en Wolvega woonachtige drie zussen van Ank dit serviesje prachtig vinden staat het bij tourbeurt mooi te zijn in de huiskamer van één van de zussen. Momenteel staat het dus bij de jongste zus Ank in huize “Doorn” aan de Rietschooten. Hoe het sparen begon? Namens de Nederlandse Christelijke Vrouwenbond deed Ank bezoekwerk. Tijdens zo’n bezoekje bij mevr. v/d Laan-Baas, werd ze verrast met een kopje en een schoteltje. Een hobby was geboren.

In de afgelopen jaren is de verzameling uitgegroeid tot wat ze nu is. Zo’n 60% daarvan is gekocht, de andere 40% zijn krijgertjes. Voor de kinderen Doorn was het nooit moeilijk om een cadeautje te verzinnen voor moeder Ank haar verjaardag of moederdag. Zo vind je in de mooi ingerichte vitrinekast een prachtig setje van twaalf kopjes en schoteltjes van het merk “Royal Albert”. In de kopjes staan de twaalf maanden van het jaar te lezen. Een echt collectors item zoals dat heet. Toen Ank ze kreeg moest er FL 46,00 per stuk voor betaald worden en laatst zag Ank ze ook weer staan in de winkel. Voor het gemak van de winkelier was alleen het FL teken veranderd in het € teken, de cijfers waren hetzelfde gebleven ?!Ja, deze Royal Alberts zijn ook de duurste exemplaren in Ank’s verzameling. De goedkoopste kostte Ank een hele gulden, een mooi gaaf setje wat ze tegen kwam op een rommelmarkt. En gaaf moeten ze wel zijn anders komen ze niet in de vitrinekast te staan Vorig jaar op bezoek bij een schoolvriendin in Canada werd de laatste aanwinst gekocht, een kop en schotel uit de plaats St. Jacob Ook staan er paar uit Israël, die door “Vredeskerkers” werden meegenomen van hun reis naar Israël in 1992.
Nee, als een prijs (te) gek is wordt er niet gekocht door Ank. Zover gaat de verzamelwoede niet. Hoewel? Vorig jaar waren Ank en Ferd in Amerika in de fameuze vlindertuin van Sioux. Daar stond een werkelijk prachtig kop en schoteltje als onderdeel van een duur maar o zo mooi serviesje. Zal ik wel of zal ik niet. Kijken, kijken en niet kopen? Ferd hakte uiteindelijk de knoop door. Je krijgt er spijt van Ank als je het niet doet. Gekocht! Nee, niet goedkoop maar mooi is het en ze heeft er danook geen spijt van! Op mijn vraag of er ook plastic voorkomt in haar verzameling is Ank heel stellig, nee het moet porselein zijn. En gelijmde spulletjes of setjes met een kleine beschadiging mogen niet.

Het afstoffen van de collectie dat twee keer per jaar toch moet gebeuren is dan ook een klus(je) wat Ank zelf ter hand neemt. Laat je dan wat vallen ( nog niet gebeurd) of…. dan hoef je een ander niet de schuld te geven en heb je aan je eigen spiegelbeeld genoeg om op af te reageren. Omdat de kopjes en schoteltjes die je koopt meestal op standaartjes van plastic staan, maakt de “Handy Man Ferd” deze subtiel na van hout en dat is toch stukken mooier.
De inmiddels groot gegroeide kleinkinderen hebben ook altijd de mooie verzameling van oma met rust gelaten. Als er al eens iets uit de vitrine kast gehaald werd , dan was dat één van de schitterende porseleinen speeldoosjes waar Ank er ook een aantal van heeft. Hoewel zij wel eens op markplaats.nl heeft gekeken,waren daar geen mini kopjes en schoteltjes te vinden. Nee, Ank is niet echt op jacht naar nog meer moois voor haar toch al rijke verzameling. De kast is vol, maar ja op vakantie kan ze toch niet laten om ….. en als je dan tegen iets moois aan loopt, ja dan…. En mocht een geliefd familielid, aardige vriend(in) of gewaardeerde kennis tijdens de vakantie denken: Dat is nou echt iets voor Ank, dan wordt er altijd met veel plezier een passend plekje ingeruimd. Ik kreeg de heerlijke koffie gelukkig niet in een mini kopje, maar in een maxi beker en ik dacht bij me zelf: Wat zijn er toch veel “Vredeskerkers” met een leuke hobby. Dat wordt iedere keer opnieuw bewezen, deze keer door Ank.
Rien Schelhaas