Johanna Siersma-Cornielje, kippen en hanen

September 2013
De hobby van … Johanna Siersma
Een mooi bakje met stro met twee kippen er in aan de muur vlak naast de deur, hier moeten Johanna en Arie Siersma wonen, dat kan niet missen. Tegen beter weten in, maar ik kan het toch niet laten, til ik één van de kippen op, maar nee geen ei, jammer. En dat is het grote verschil tussen de levende kakelaars en de zwijgende kippenfamilie die Johanna in de loop van 30 jaar heeft verzameld, die van haar zijn allemaal van de leg. Maar wat een mooie verzameling heeft die Johanna. Wat met één kip begon die zij van haar zwager en schoonzuster kreeg, groeide uit tot een indrukwekkende veestapel van meer dan 400 kippen en hanen van alle soorten, maten, kleuren en gewichten. In huize Siersma vind je Antwerpse Baardkrielen, Drentse Bolstaarten, Groninger Meeuwen, Barnevelder Leghorns, Nederlandse Sabelpootkrielen van papier, stof, aardewerk, hout of metaal.
Met voorzichtige maar terechte trots laat Johanna een aantal hoenders zien die zij van haar drie dochters had gekregen. Zo verraste dochter Linda haar met een gehaakt kleurrijk koppel kippen. Miranda nam uit Engeland een mooi chicken voor haar moeder mee. Door doortastendheid en de nodige lef zorgde dochter Ellen ervoor dat moeder Johanna een mooi exemplaar van een kip in handen kreeg. Hoe? In de vorige eeuw om precies te zijn in 1993 waren Arie en Johanna aan een nieuw bankstel toe. Op de meubelboulevard te Beverwijk maakten zij hun keus. In die winkel op een tafeltje stond een pracht van een kip. Wat mooi verzuchtte moeder Johanna, maar die zal wel een paar centen kosten. Ja dus, maar liefst fl. 65,00.!! Mooi laten staan dacht Johanna. Maar dochter Ellen dacht daar echter anders over. Zij was er als de kippen bij en kreeg het voor elkaar dat de kip mee kon naar Den Helder en dat de 65 gulden in de portemonnee van vader Arie bleef.
Het overgrote deel (zo’n 60%) van de indrukwekkende verzameling die Johanna in de loop der jaren heeft opgebouwd vallen onder de categorie: “Krijgertjes”. En dat is natuurlijk altijd leuk voor een hobby. Gekocht wordt er niet zo vaak meer. De laatste aankoop is een mooi duo van kip en haan gemaakt van aardewerk voor de somma van € 1,50 in een winkel met tweedehandsspullen. Echt een aanwinst voor de kast. Dure aankopen voor haar hobby doet Johanna niet en heeft zij ook nooit gedaan. Meer dan € 10,00 geeft zij er niet aan uit is haar principe. In al die dertig jaar dat zij nu gevederde vrienden spaart heeft zij nooit met de gedachte gespeeld om er mee te stoppen en de verzameling op te doeken. Zij heeft er tot op de dag van vandaag plezier in. Met haar laatste verjaardag kreeg zij nog een prachtige open gewerkte haan als cadeau. Zo komt er af en toe weer een nieuwkomer bij in de familie Kakelbont.
Nee op vakantie werd er niet echt gejaagd op nieuwe aanwinsten voor de hobby van Johanna, maar er staan wel fraaie exemplaren in de overbevolkte vitrinekast die mee genomen zijn van vakanties. Uit de snuisterijenwinkel op Vlieland verhuisde menige kip naar Den Helder en uit Tarvisio in Italië werd een mooie Gallina (kip) meegenomen en in de kast staat een uit hout gesneden fraaie Ajam (kip) te pronken die uit Indonesië werd meegebracht door een zus en zwager van Johanna. Er staan ook aandoenlijke kippenmaaksels in de vitrinekast. Wat te denken van het papieren werkstuk dat kleinzoon Tim jaren geleden had gefabriceerd voor oma Johanna. Of de gefiguurzaagde haan.
Op zoek naar de kip met de gouden eieren hoeft Johanna niet meer te gaan, want die heeft zij jaren geleden al gevonden in echtgenoot Arie.
Als je al dertig jaar deze hobby hebt en er dan zegge en schrijven slechts drie kippetjes kapoerewiet zijn gegaan dan kun je daar met bewondering chapeau op zeggen. En dat is extra bijzonder volgens Arie, want Johanna kent haar eigen kracht niet. Dus het is een mirakel.
Nog maar kort geleden zijn Johanna en Arie verhuisd. Alle kippen-en-hanen-families moesten één voor één in papier gewikkeld worden en zonder brokken te maken in verhuisdozen worden gedaan. Een klus die een uurtje of vijf in beslag nam. Maar bij het uitpakken was er geen kip zonder kop en geen haan zonder kam. De hele veestapel had de verhuizing zonder kleerscheuren overleefd. Een prestatie van formaat.
Tegenover de vitrine kast waarin het grootste gedeelte van de verzameling een plekje heeft gekregen staat een kast waarin een prachtig ontbijtservies staat met afbeeldingen van…… jawel kippen en hanen. Omdat ik een liefhebber ben van een gekookt eitje gaat mijn belangstelling met name uit naar de eierdopjes van het servies. Ik zal het mij wel verbeelden maar het lijkt net of de afgebeelde haan mij verwijtend aan kijkt. Maar ja een ei vind ik nou eenmaal heerlijk.
Als er iemand is die antwoord kan geven op de door de eeuwen door gestelde vraag: “Wat er eerder was de kip of het ei “, dan lijkt dat mij Johanna wel. Iemand die al ruim dertig jaar kippen en hanen in huis heeft zal het toch wel weten. En dat blijkt want zonder enige aarzeling is haar antwoord: De Kip. Dus dat is bij deze eens en voor altijd opgelost.
Ik voel me na een tweede kop koffie weer kiplekker en neem afscheid van de gastvrije Johanna en Arie. En wat krijg ik bij het weggaan in mijn handen gedrukt… jawel een doosje met kakelverse eieren. Zijn de kippen van Johanna dan toch niet van de leg??
Rien Schelhaas