Han Ellermeijer, tekenen en schilderen

Han Ellermeijer, tekenen en schilderen
30 november 2018
Leden van de Protestantse gemeente Den Helder en hun hobby
Dit keer de hobby van…… Han Ellermeijer Bij gebrek aan een hoge hoed heb ik mijn pet gebruikt om daar de briefjes in te doen met alle hobby’s van Han. Want die man heeft er paar hoor, tjonge jonge. Ik doe een greep: tekenen, schilderen, volkstuin, het houden van lezingen, het bespelen van saxofoon, piano en orgel. Even husselen met de pet en Alice zijn vrouw vist met haar ogen dicht een briefje uit de pet. De vangst werd de hobby Tekenen en Schilderen. Han zag het levenslicht in Mokum. Na hem werden vader en moeder Ellermeijer verblijd met nog zeven Ellermeijertjes. Het werd uiteindelijk een gelijkspel 4 knullen en 4 meiden! Na de verhuizing naar Zaandam ging de zesjarige Hanneman naar school. Op 2 mei 1944 tijdens het maken van rekensommetjes klonk er aanzwellend vliegtuiggebrom. Juf Brouwer keek uit het raam en zag dat het om voedsel dropping ging. Jongens en meisje, draai vlug je rekenblaadje om en probeer maar de vliegtuigen te tekenen, want er komen allemaal pakjes naar beneden uit de vliegtuigen. Een geschenk uit de hemel. Met de tong tussen zijn tanden ging ook Han aan de slag. Vader Ellermeijer die zelf ook niet onverdienstelijk kon tekenen was vol lof toen hij de tekening van zoonlief zag en aaide hem trots over zijn bol. En die aai over het bolletje van kleine Han heeft er ongetwijfeld ook toe bijgedragen dat hij is gaan tekenen en schilderen. En het is uitgegroeid tot een hobby die hij tot op de dag van vandaag nog met groot plezier doet.Tekenen en schilderen, aldus de wijze woorden van Han, zijn als een Siamese tweeling, zij kunnen niet zonder elkaar. Han was altijd in de weer met zijn gevleugelde vrienden, zijn postduiven. Hij vond dit heel wat aangenamer dan het maken van huiswerk. Maar ja als je op de ULO zit dan krijg je het niet cadeau en zul je aan de bak moeten. Han geloofde het wel en bleef dan ook prompt zitten. Maar het kwam toch goed met duivenmelker Han want hij kwam na het halen van het ULO diploma op de kweekschool (PABO) terecht. En wat een geluk voor hem dat hij het trof met een bekwaam tekenleraar. Deze man had al snel door dat Han het tekenen en schilderen in de vingers had. En dan ben je opeens, nou opeens, schoolmeester. Nog wel zonder een school. Maar dat kwam goed Han kon gaan meesteren op de twee-mans lagere school in Krabbendijke! Hij kreeg de groepen 1,2 en 3 onder zijn hoede. Het maandsalaris van 350 gulden ging volledig op aan trein en kostgeld. Want ja, Krabbendijke is een tjarrel eind weg als je in Zaandam woont. De 30 kinderen waar hij over mocht herderen vonden de tekeningen die meester Han op het schoolbord maakte, helemaal geweldig.
Na 7 jaar Krabbendijke kreeg Han de kans om hoofd te worden op een lagere school in Utrecht. En in datzelfde Utrecht volgde hij een twee jarige opleiding tot L.O. tekenleraar en mocht hij met dit diploma op zak les geven in de onderbouw van het voortgezet onderwijs.
En de inkt van het diploma was nog maar nauwelijks droog of Han solliciteerde naar de Wilhelminamavo in Den Helder. Als tekenleraar? Ja, hij werd er wel voor een aantal uren ingeroosterd voor tekenen, maar de hoofdmoot werd biologie en daar kwam later nog scheikunde bij. Dus veel tekenles zat er voor Han helaas niet in. Han schenkt het tweede rondje koffie in en ik laat mijn blik gaan langs de muren in huize Ellermeijer. Ja, daar hangt heel wat moois van Han. Ik tel er zo al tien. De zeegezichten en de duinen vallen mij extra op. Echt mooi en levensecht. Maar weg uit de duinen want de koffie en het gesprek met Han wachten. Al snel blijkt dat zee en duinen tot zijn favoriete thema’s behoren. Om het juiste lucht en licht op het doek te vangen is en blijft altijd weer een grote uitdaging. Maar dat is ook het mooie er aan. En als het dan eindelijk naar de zin is, ach ja dan………..!!!!!
Han is niet een schilder die met zo’n flamboyante hoed op en een schildersezel over de schouder en een mand vol met tubes verf en kwasten ergens neerstrijkt. Nee, hij maakt meestal een serie foto’s van een onderwerp en gaat thuis aan de gang. Eerst wordt er een tekening gemaakt en aan de hand van de tekening gaat hij aan de slag met het schilderij. Han behoort ook niet tot de categorie sneltekenaars c.q. schilders. Zowel een tekening als een schilderij heeft zijn tijd nodig, aldus Han en het is bij hem niet gauw goed. Dus het gummetje is onmisbaar. Als er iets niet naar je zin is bij het schilderen dan is de kwast er weer goed voor om een nieuw laagje aan te brengen. En het kan zo maar gebeuren dat iets vier keer over moet. En ja, vooral de luchten zijn niet snel naar z’n zin en moeten nog één of meerdere keren worden over getjet. Ook deze hobby kun je net zo duur maken als je zelf wil. De hele fijne kwastjes moeten echt van goeie kwaliteit zijn. Maar voor de grotere jongens onder de kwasten kun je al goed terecht bij o.a. Action. Als je van grote doeken houdt en van lekker dik de verf er opzetten, dan is je tube natuurlijk vlot leeg. Maar het hoeft geen dure hobby te zijn.
Han verkoopt ook wel eens een tekening of schilderij. Maar een prijs bepalen blijft voor Han altijd een lastige klus. En als er een emotionele waarde aan een schilderij kleeft dan helemaal. Maar ik geloof dat mannen als Rembrandt van Rijn en Jeroen Bosch daar ook al last van hadden dus zo vreemd is het niet. Maar ja voor deze schilders was het natuurlijk wel hun broodwinning en Han heeft altijd nog een flinke volkstuin achter de hand.
Nou ik het toch over beroemde schilders heb, als Han een top drie zou moeten samenstellen van schilders die tot zijn verbeelding spreken dan wordt het: Jeroen Bos, Johannes Vermeer en J.H. Koekoek. Schilders uit respectievelijk de 16e, 17e en 18e eeuw. En wat huidige schilders zoals Marius van Dokkum en Henk Helmantel aan ons weten voor te schotelen is ook fantastisch. En wie weet dat een amateur schilder in de volgende eeuw of nog later Han Ellermeijer op zijn lijstje met favorieten heeft staan. Want er was in juli van dit jaar heel wat moois te zien op de expositie “Door de jaren heen met Han Ellermeijer” in de voormalige Doopsgezinde kerk aan de Kerkgracht nummer 49. Een prachtig cadeau bedacht door Alice zijn vrouw en de kinderen ter gelegenheid van Han’s toetreding tot het gilde der zeer sterken . Ondanks of misschien
wel dankzij het warme weer was de belangstelling op alle drie de zaterdagen uitstekend. Ik was ook één van de vele bezoekers. Ik stond naar de lange Jaap te kijken en een voor mij onbekende dame kwam naast mij staan en zei: Weet u, ik ben blij dat je meteen kan zien wat het voor moet stellen en niet hoeft te raden of het misschien bergen zijn waar je naar kijkt en dat er dan onder staat dat het een paar verdwaalde kamelen moet voorstellen.
Als lid van de Museum Commissie van de PCOB bezoekt Han nog regelmatig een museum. Tijdens die bezoeken doet Han zelf ook de nodige inspiratie op en slaat hij weer ideeën op in zijn brein voor een nieuwe lezing op de Koffieochtend of een middag van de PCOB of……… Het klokje van gehoorzaamheid gaat af en dat betekent: Rien stoppen. Een boek schrijven over de enthousiaste, veelzijdige, kritische, tomeloze bezige bij die Han Ellermeijer is, had wellicht voor mij eenvoudiger geweest dan mij te moeten beperken tot deze twee pagina’s. Ik kreeg bij de handdruk van Han op de drempel van huize Ellermeijer ook nog een nadenker mee: Leven is tekenen zonder te kunnen gummen!
Rien Schelhaas
Wilt u meer zien van Han Ellermeijer? Klik https://hanellermeijer.jouwweb.nl